به نام خدا
از عجایب زندگی متاهلی بسیار بسیار درشگفتم!
اینطوری که نمیشود :
وقتی بحثی پیش می آید من حق را به خودم میدهم.
و تو هم حق را به خود اختصاص میدهی.
و کسی هم کوتاه نمی آید.
خوب همیشه که نباید بهار باشد.
شایدگاهی شاخه درختی بشکنددرباغ ودلخوریش بماندبرای آدم.
اما باغبان درختی می کاردومی پروراند شاخه!
خدایا! همیشه باغبان هم بمان
به نام خدا
روزهای اول که گاه وبیگاه نگاهت میکردم اصلا فکر نمیکردم که روزی هم بالینم شوی.
فکر نمیکردم که حتی اگر جسمت کنارم نباشد حضورت را درکنارم حس کنم.
فکرنمیکردم که روزی برسد به مسافرت برویم.
باورم نمیشود که خدای مهربان خیلی بیشتر از لیاقتم به من همسری مهربان وبا ایمان عطاکند.
اما حالا تو هستی و مرا هل میدهی خواسته یا نا خواسته ! دانسته یا ندانسته !
ومن به روزهای قشنگتری فکر میکنم .به روزهایی که از پی هم رقم میخوردوزندگی مشترکمان را قشنگتر میکند.